"Love and Loss"
In juni 2005 stond Steve Jobs op het podium van Stanford University. Je weet wel, de man van de iPhone en de Mac. Hij vertelde daar iets wat me altijd is bijgebleven - over de keer dat hij compleet op zijn bek ging. En waarom dat eigenlijk, achteraf, fantastisch was!
Het was zijn tweede verhaal van drie, en het ging niet over al zijn successen. Het ging over de keer dat hij werd weggestuurd bij Apple. Het bedrijf dat hij zelf had opgericht. Ja, je leest het goed. Hij werd ontslagen van zijn eigen bedrijf.
Hoe kan je ontslagen worden in je eigen bedrijf?
Picture this: je bent 30 jaar, je hebt een bedrijf dat 2 miljard waard is, 4.000 mensen in dienst, en je bent net de Macintosh gelanceerd. Je voelt je onaantastbaar.
En dan pats - je wordt zo de laan uitgestuurd.
Wat er gebeurde? Apple groeide supersnel. Jobs dacht: we hebben professioneel management nodig. Hij haalde een CEO binnen die volgens hem perfect was voor de job.
Het eerste jaar ging prima. Daarna begonnen ze het over alles oneens te worden. Verschillende visies, verschillende ideeën over waar Apple naartoe moest. Uiteindelijk escaleert het volledig. De raad van bestuur moest kiezen: Jobs of de andere gast.
Ze kozen de andere gast. Dus Jobs moest eruit!
Jobs was plotseling niet alleen werkloos - hij had publiekelijk gefaald. Iedereen wist het. Vrienden, collega's, investeerders. De man die Apple had gebouwd was ineens persona non grata bij zijn eigen bedrijf.
Verwoestende tijd
Jobs vertelt eerlijk hoe hij zich voelde: "Het was verwoestend." Maandenlang wist hij niet wat hij moest doen. Hij voelde zich een mislukking. Alsof hij het stokje had laten vallen.
Hij overwoog zelfs om Silicon Valley te verlaten. Gewoon weg, ergens anders opnieuw beginnen waar niemand wist wie hij was.
Ik kan me voorstellen hoe klote dat moet zijn geweest. Je bent 30, je hebt je hele leven in één ding gestopt, en dan wordt het je afgenomen. Door mensen die je zelf hebt aangenomen.
Het keerpunt
Maar toen gebeurde er iets interessants. Jobs realiseerde zich: "Ik was afgewezen, maar ik was nog steeds verliefd." Verliefd op het werk zelf. Op het maken van mooie dingen. Op het bouwen van producten die mensen wilden gebruiken.
Dat besef veranderde alles. In plaats van zich te verstoppen, dacht hij: fuck it, ik begin opnieuw.
Creatieve periode
De volgende vijf jaar werden zijn meest creatieve periode ooit. Hij startte twee bedrijven, NeXT en Pixar. Met Pixar maakte hij Toy Story, de eerste volledig computer geanimeerde film ooit. Werd later de meest succesvolle animatiestudio ter wereld.
Oh, en hij ontmoette ook zijn vrouw in deze periode. Niet verkeerd voor iemand die net zijn grootste mislukking had meegemaakt.
Apple kocht NeXT
Hier wordt het echt gek: Apple kocht uiteindelijk NeXT. Jobs kwam terug bij het bedrijf waar hij was weggestuurd. Maar nu als de redder, niet als de oprichter.
De technologie die hij bij NeXT had ontwikkeld? Die werd de basis voor Apple's renaissance. iPod, iPhone, iPad - allemaal gebouwd op wat hij had geleerd tijdens zijn "mislukking."
Jobs zei het zelf: "Ik ben er vrij zeker van dat niets hiervan zou zijn gebeurd als ik niet was ontslagen bij Apple."
Zijn grootste falen werd eigenlijk zijn grootste geluk.
Van Falen naar Geluk
Ik vind dit verhaal zo krachtig omdat het laat zien hoe verkeerd we over falen denken.
Jobs werd niet kapot gemaakt door zijn ontslag. Hij werd er beter door. Niet omdat hij zo stoer was, maar omdat hij zich realiseerde dat hij nog steeds hield van wat hij deed. Passie was zijn reddingsboei Het enige wat hem overeind hield was dat hij nog steeds hield van het werk zelf. Niet het prestige, niet het geld, maar het maken van gave dingen.
"De zwaarte van succesvol zijn werd vervangen door de lichtheid van weer een beginner zijn," zei hij.
Dat is zoiets moois. Succes kan inderdaad zwaar zijn. Je hebt verwachtingen. Een reputatie. Mensen die naar je kijken. Falen gooit al die shit overboord.
Als mens in een Westerse wereld kunnen we hier veel van leren. We krijgen elke keer te horen dat falen geen optie is. Je moet sterk zijn, leiden, winnen. Deze druk zorgt ervoor dat we falen zien als een persoonlijk falen, in plaats van gewoon iets dat gebeurt.
Shit gebeurt, fouten worden gemaakt, dingen gaan kapot - de manier hoe je hierop reageert, dat is jouw keuze!
Wat kun je doen?
We leven in 2025, het tijdperk van instant succes op Instagram. Iedereen lijkt het op hun 25ste al gemaakt te hebben. Jobs' verhaal herinnert ons eraan dat echte groei tijd kost. Hij werd ontslagen op zijn 30ste. Hij kwam terug op zijn 42ste. Zijn beste werk - iPhone, iPad, all that good stuff - kwam erna.
Dus wat kun jij doen? Wat kun je uit dit verhaal halen? Het volgende kun je doen als er iets mis gaat, als je het gevoel hebt dat je 'faalt':
- Schrijf op wat er gebeurd is. Zonder jezelf af te zeiken. Gewoon de feiten.
- Noteer je emoties. Wat doet het met je? Welke woorden komen in je hoofd?
- Laat het rusten
- Ga op zoek naar wat je leuk vindt. Vergeet het woord 'passie' even, dat klinkt meteen zo serieus. Wat doe je omdat je het leuk vindt? Wat geeft je energie? Daar ligt een tip.
- Experimenteer: probeer kleine nieuwe dingen. Je hoeft niet meteen het volgende Apple te starten.
- Blijf flexibel Je pad kan compleet anders uitpakken dan je verwacht.
De boodschap
Falen is niet het einde van je verhaal. Het is vaak het begin van je beste hoofdstuk. Jobs zei het perfect: "Het was afschuwelijk smakende medicijnen, maar ik denk dat de patiënt het nodig had."
"Soms zal het leven je op je hoofd slaan met een baksteen. Verlies het geloof niet."
Misschien is jouw huidige klap precies het medicijn dat je nodig hebt. Om te groeien, om te veranderen, om te ontdekken wat je echt wilt. Om een leuker, blijer, mens te worden.
Jouw huidige shit, kan misschien het beste zijn voor je toekomst. Trust me, Steve Jobs weet waar hij het over heeft.
Bron:
Steve Jobs, Stanford University Commencement Address, 12 juni 2005
