Deze situatie herken je vast. Gisteren kreeg je een e-mail van een collega. Kort. Wat kortaf eigenlijk. Geen groet. Geen uitleg. Gewoon: “Dit klopt niet, kunnen we dit bespreken?” Je leest hem drie keer. Wat bedoelt hij? Is hij boos? Waarom die toon? En begint in je hoofd het theater: wat heb ik fout gedaan, hoe ga ik dit uitleggen, misschien moet ik direct bellen, of juist een uitgebreide mail terugsturen, of even laten gaan.
Twee uur later loop je naar de koffieautomaat. Je collega staat er ook. “Hé, sorry voor die korte mail. Zat in de trein, slechte verbinding. Kunnen we morgen even kijken?” Hij lacht. Geen issue. Er bleek dus niks aan de hand.
Soms is het goed om dingen te laten rusten, zonder direct actie te ondernemen. Het water was vanzelf weer helder geworden. Omdat je gestopt was met roeren. Als we de quote van Alan Watts erbij pakken.
"Muddy water is best cleared by leaving it alone." – Alan Watts
Jij roert de hele tijd
Je kent het wel. Je voelt je rot en begint direct te analyseren waarom. Je ligt wakker en probeert alles op te lossen. Je bent gestresst en maakt lijstjes om de stress weg te plannen.
Roeren. Roeren. Roeren.
En ondertussen? Wordt het alleen maar troebeler.
Alan Watts zegt: laat het water met rust. De modder zakt vanzelf naar beneden. Maar wij blijven maar roeren, omdat stilzitten voelt als opgeven.
Het is geen opgeven.
Het is laten bezinken.
Niets doen voelt niet productief. Het voelt alsof je het probleem negeert. Alsof je zwak bent. Ik snap het. Ik voel het ook. Als ik gestresst ben en iemand zegt “neem rust”, denk ik: rust? Nu? Ik moet dit fixen!
Maar roeren in troebel water lost niks op. Het maakt het alleen maar erger. Denk aan je laptop die vastloopt. Je kunt blijven klikken, steeds sneller, steeds bozer. Of je zet hem uit, wacht even, start opnieuw.
Wat werkt het beste?
Wat er gebeurt als je stopt?
Vorige maand zat ik vast in een project. Vier uur lang typen, deleten, typen, deleten. Niks. Hoofd vol, scherm leeg. Toen deed ik iets geks: ik stopte. Laptop dicht. Wandeling gemaakt. Geen podcast, geen muziek, geen plan. En daar, tussen de bomen, zonder te proberen, wist ik het opeens. De openingszin. De structuur. Alles.
Niet omdat ik harder nadacht.
Maar omdat ik stopte met denken.
Zo werkt het brein. Je kunt jezelf niet dwingen tot helderheid. Je kunt alleen de ruimte maken waarin helderheid vanzelf komt.
Drie momenten waarop roeren averechts werkt
1. Direct na een conflict
Je wilt gelijk. Je wilt winnen. Je wilt je punt maken. Maar als je twee uur (of een nacht) wacht, zie je het anders. Rustiger. Soms zelfs grappig.
2. Als je vastloopt in een beslissing
Hoe meer je pro’s en contra’s weegt, hoe meer je twijfelt. Maar zodra je stopt – onder de douche, tijdens het koken – weet je het opeens gewoon.
3. Wanneer je je rot voelt
Je probeert jezelf op te peppen. Positief denken. Afleiding zoeken. Maar pas als je jezelf toestaat je rot te voelen, zonder er iets mee te willen, komt er ruimte. En dan ebt het weg.
Hoe je het laat bezinken?
Je hoeft niet uren te mediteren. Geen uren stilzitten. Geen wierook aan te steken of een boom te knuffelen (mag wel). Het kan al heel laagdrempelig.
Het kan klein:
- Vijf minuten uit het raam staren, zonder iets te doen.
- Een rondje lopen.
- Niks tussen twee meetings, letterlijk vijf minuten ademruimte.
- Koffie zonder scrollen, gewoon koffie, zoals ze dat vroeger deden.
- Een nachtje slapen voor je reageert, ouderwets advies dat werkt.
Ik doe het zelf niet perfect. Vaak merk ik pas na drie dagen dat ik mezelf in de knoop heb gedacht. Dat ik non-stop aan het roeren was. Maar steeds vaker herken ik het eerder. Die impuls om te fixen. Te analyseren. Te begrijpen.
En dan kies ik: even niet.
Wat er gebeurt als je het laat?
Het lost zichzelf niet altijd op. Maar het verandert.
- Soms blijft het probleem, maar zie je het anders.
- Soms verandert je perspectief.
- Soms merk je dat het helemaal geen probleem was.
Vorige week had ik een vervelend gesprek met een collega. Ik was geïrriteerd, voelde me niet gehoord, wilde meteen counteren. In plaats daarvan deed ik niks. Liet het zitten.
Twee dagen later kreeg ik een bericht: “Sorry, ik had een rotdag.”
Als ik direct had gereageerd? Escalatie gegarandeerd. Nu? Geen conflict.
Het water kreeg tijd om helder te worden.
Laat het rusten
Stop met roeren. Je emoties hoeven niet geanalyseerd te worden. Je gedachten hoeven niet gesorteerd te zijn. Je problemen hoeven niet meteen gefixt te worden. Soms is de beste actie: geen actie. Soms is de beste oplossing: tijd. Soms is de beste hulp: rust. Dan kun je altijd zien hoe je het gaat oplossen.
Kijk wat er gebeurt als de modder naar beneden zakt. Wat zie je dan? Wat wil je dan met 'de kwestie'?
Troebel water wordt vanzelf weer helder. Als je het met rust laat.
